สยบรักสายลับ

“ฉันไม่รู้ว่าแกพูดเรื่องอะไร” ส่งยิ้มแสยะให้คนตรงหน้าบ้าง...

จากนั้นไม่รอช้า ขาเรียวงามข้างหนึ่งยกขึ้น ตวัดปลายเท้าสูงเตะไปยังมือที่กำลังยกปืนจ้องมายังขมับของหล่อน ปืนหลุดลอยขึ้นฟ้า หญิงสาวตวัดหางตามองพวกที่เหลือ ลุกขึ้นยืนพร้อมทั้งหมุนตัวกลับด้วยความรวดเร็ว ฟาดปลายเท้าไปเตะชายฉกรรจ์ด้านหลังที่กำลังถือปืนกำลังเล็งจ้องมายังหล่อนเช่นกัน

มือบางเรียวงามจับขยุ้มผ้าปูโต๊ะสะบัดเหวี่ยงฟาดไปที่ร่างชายฉกรรจ์อีกคน แรงกระทบจากชายผ้ากระแทกเขาให้เซถลาล้มลง

เสียงช้อนแก้วหล่นลงพื้นแตกโพล้งเพล้ง...

ผ้าปูโต๊ะยังคงเป็นอาวุธชั้นเลิศ หงส์หมุนมันเป็นมวย ย่างเท้าไปด้านหน้าหนึ่งก้าวย่อเข่าลงเล็กน้อย ก่อนที่จะคล้องตัวเอาร่างของมือปืนอีกคนเข้ามาใกล้ โขกหัวตัวเองกับกระหม่อมของเขา รองเท้าส้นสูงแหลมเล็กเหยียบไปที่ฝ่าเท้าศัตรูจมมิด

“โอ้ย...” ชายฉกรรจ์ส่งเสียงร้องดังลั่น

หญิงสาวปล่อยมวยผ้าที่ถืออยู่หลุดมือส่งผลให้ร่างของเขาหล่นลงไปกองนอนอยู่กับพื้น

ร่างบางเอวคอดยืดตัวตรงชูมือขึ้นสูงรับปืนที่ร่วงหล่นลงมายังกำมือ วาดปืนเหวี่ยงลงต่ำมุ่งเป้าไปที่เป้ากางเกงของคนที่กำลังโถมตัวเข้าจู่โจมทางด้านหลัง เขาผู้นั้นหยุดชะงักการกระทำของตัวเองโดยฉับพลัน

หงส์ไม่ได้หยุดการกระทำเพียงแค่นั้น  หล่อนหมุนตัวกระโดดเตะคนที่ถูกเล็งเป้ากางเกงสุดกำลัง ก่อนจะทรงตัวตรงวาดปืนจ่อยิงไปที่ขมับของคนที่เข้ามาประชิดติดตัว ปืนในมือของคนผู้นั้นก็เช่นกัน กำลังจ่อจ้องมาที่ขมับของหล่อน

“มึงไม่รอดแน่” รอยยิ้มเหี้ยมแสยะออกมา “นังตัวดี"

หงส์ยิ้มเยาะ

“ใครกันแน่ที่ไม่รอด”

...

ตัดมาจากบทหนึ่งของนิยายเรื่องนี้ค่ะ

รักดราม่ามากกว่าบู๊แอคชั่น หรือบู๊แอคชั่นมากว่ารักดราม่า ต้องลองติดตามอ่านดูค่ะ ฝากนิยายเรื่อง สยบรักสายลับ ด้วยนะคะ

อนึ่ง นิยายเรื่องนี้แต่งขึ้นเพื่อความบันเทิง ชื่อตัวละคร ตลอดจนสถานที่ทั้งหมดในนิยายเรื่องนี้เป็นเพียงจินตนาการของผู้เขียนเพื่อให้ได้อรรถรสในการอ่านเพียงเท่านั้น ไม่ได้มีเจตนาพาดพึงถึงใครและสถานที่ใด หากมีการซ้ำ หรือเกี่ยวโยงกับผู้ใด ผู้เขียนต้องขออภัยมา ณ โอกาสนี้ด้วยค่ะ